Aina Basso har eit nydeleg språk!
Ho skriv vakkert og truverdig. Eg ynskjer meg at ho aldri skal slutta å skriva historiske romanar. Først var det "Ingen må vite", så kom "Fange 59. Taterpike" og no:
INN I ELDEN
Boka byrjar i København der Dorothe bur. Ho er ei ung jente frå ein velståande familie. Eg trong ikkje lesa mange sidene før eg vart glad i henne. Ho føler seg slett ikkje klar, men ho vert gift med Johann og må fylgje han til Vardø. Johann er fut, og oppgåva hans er å finne heksene og straffe dei.
Der oppe i nord bur Elen. Ho er ei ung jente frå tronge og vanskeleg kår. Me forstår at Elen si mor er ei spesiell dame, ei "klok kone" som sambygdingane kjem til når dei har ulike problem. Ho tilbyr "trøyst" til mennene og kan mellom anna kunsten å stogge blod. Elen er ei skjønn jente med mange vonde problem. Medan eg las, ville eg så gjerne hjelpe henne...
Elen og Dorothe sine vegar kryssar kvarandre.
"Inn i elden" er ei spennande og svært dramatisk forteljing. Det er ei ungdomsbok, men denne vil eg låne ut til vaksne folk og! Eg syns sjølv at eg hadde stort utbytte (og ikkje minst stor glede) av å lese den. Eg lærte mykje. Dei to hovudpersonane stod på kva si side av "hekseprosessen" og gav meg eit fyldig innblikk. Det er alltid viktig å prøve å sjå (og ikkje minst forstå) saka frå meir enn ei side!
Genialt!
LES, MIN VENN! LES!
Jeg er helt enig! Aino Basso skriver vakre bøker, og med et vakkert språk.
SvarSlettTakk for kommentaren astridterese =0)
SvarSlett