Faen ta skjebnen : John Green

Eg har aldri hatt lyst å lesa ei bok om kreft. Aldri.
Nokon gonger har eg gjort det likevel, og det har vore forferdelig...Ikkje fordi alle bøker om kreft er dårlege, langt ifrå! Men fordi det er så trist, og eg må gråta så mykje. Og så er det så sant. Og så urettferdig. Kreft er fælt og urettferdig. 
Ei dame som eg kjenner sa noko slikt som dette etter at faren hennar hadde døydd av kreft : "Kreften flytta inn hjå oss. Han var ein ubedd og uvelkomen gjest, men me måtte ta oss betre av han enn av nokon andre gjester me har hatt, for me visste at når han flytta ut, ville han ta far med seg"
Det syns eg var klokt sagt. 
Vel. Boka "Faen ta skjebnen" handlar ein god del om kreft. Ungdomar og kreft. Og døden.

Hazel Grace er 16. Ho har kreft. Lungene hennar er elendige, så ho gr rundt md slangar i nasen og ein lufttank på slep. Hazel har vore stabil ei god stund, men ho veit at ho aldri kjem til å bli frisk. Ho vert tvinga av foreldra til å gå på teite møter i Støttegruppa for barn med kreft. Og kva skjer? Jau, der møter ho the one and only. Mr.Right. Augustus! Den Rette!
Augustus har hatt kreft i beinet og har amputtert ein fot for å unngå spreiing...
Å, rammene er så tragiske!
Men alikevel! Dette er morsomt! Svært morsomt, faktisk! Dei er sjølvironiske, dei har ein lekker humor! Dei er ærlege på ein måte som eg ikkje er vane med! Dei to hovudpersonane har nok måtte reflektere over eindel tunge tema som eg har sluppe unna (til no). Det er på ein måte befriande å lesa om dei. 
I tillegg til å vera morsomt, er det romantisk! ÅJA! Hazel og Augustus havnar på eit tidspunkt på date på ein restaurant i Amsterdam. Det er så fantastisk at eg har kjempelyst å dra dit! No! Med mannen min! 
Og så er dei begge utruleg glade i å lesa! Dette kan jo nesten ikkje bli betre!??
Men skal eg kritisera noko, må det vera tittelen. Eg syns ikkje den passar. Banningen i tittelen gav meg forventningar om at det skulle vera ei "tøffare" bok, eller heltinne eller...eg veit ikkje! Språket i resten av boka matchar ikkje tittelen heilt. Men det er no ein bagatell! 
(PS På originalspråket heitte boka : The fault in our stars)
Det som er viktig her: LES BOKA! Den er god!  Eg diggar humoren til Hazel og Augustus. 
Eg syns det er godt gjort å skrive ei SÅNN bok om kreft og det! Det er klart at det er alvorleg! Denne boka handterar det på ein annleis og enormt god måte. Respekt til forfattaren!
Les då vel!