Så høyt var du elsket : Nikolaj Frobenius

Viktor Ulvdal er blitt ein gamal mann. Han har levd eit langt liv. Han har vore allmenlege, ein høgt respektert ein. Han har vore ein god far. Ein flink mann.

Emil er Viktor sin son. Emil og Viktor har alltid vore svært nært knytt saman.
Dette er Emil si forteljing. Ei forteljing om å sjå sin eigen forelder verta sjuk og pleietrengande. Ei forteljing om kor frustrerande det kan kjennast å ikkje kunne hjelpa slik som ein ynskjer, å ikkje strekka til.
Det handlar også om å sjå ein sjukdom endra eit menneske som du trudde du kjente...
Og dette er, ikkje minst, ei forteljing om ein pårørande sitt møte med det norske helsevesenet.

Det handlar om å å førebu seg på å miste nokon.

Eg har ikkje vore i Emil sin situasjon. Dette er heilt nytt for meg.  Men å lesa denne boka var viktig! Eg hadde ei stor lesaroppleving. Eg fekk tenka heilt nye tankar (for meg!), og fekk kanskje eit meri nyansert syn på livet! Det er vel ikkje verst når ei bok kan gjera slikt?!

Verfall: boka er så god. Den er realistsik og klok. Og ualminnelig godt skrive. Takk til forfattaren!

Og: Les, min venn!