"Blodtåke" er bok nr tre i ein serie på seks bøker om den brannskadde journalisten Henning Juul.
Dette er KRIM.
Krim er tøft.
Den forrige boka (Fantomsmerte) var full fart, action og litt vanskelig å følga (er eg D U M M?) (nei, sjølvsagt ikkje!). Denne nye var meir meg. Går det an å kalla ein krim for stillferdig? Denne var det, følte eg. Henning Juul er på eit vis mindre "helt" og let politiet ta seg av mordgåtene denne gongen. Ja, det er jo sjølvsagt mord! Heile historien byrjar med at den svært gamle Erna Pedersen blir drept (på forferdelig vis)(bestialsk! Det heiter bestialsk når nokon til dømes har hamra inn strikkepinnar i augene til den drepte...) Ikkje lenge etter blir ei ung kvinne drept. Det fins likskapar mellom drapa og politiet kan leite etter ein seriemordar.
Henning Juul er derimot passeleg engasjert i desse drapa. Han går og studerar på kva som eigentleg skjedde då sonen vart drept i brann for nokre år sidan. I tillegg vert systera hans utsett for ein "skitpakke" i media. Trine Juul Osmundsen er justisminister. Henning har lyst til å hjelpe henne, men han er usikker på korleis han skal gå fram. DETTE likte eg! Ut frå dei tidlegare bøkene om Henning, har eg forstått at det var noko spesielt mellom Trine og han, og eg har vore nyfiken på å finna ut kva! Supert! Eg syns at heile forteljinga om Henning og livet rundt han tek sikkelig form i "Blodtåke". Forklaringane er nok meir opplagte her, og eg vart ikkje kjempeimponert over løysinga ¨på mordgåta, men eg vart faktisk ganske imponert over korleis dei ulike karakterane veks fram som truverdige personar.
Eg GLER meg til fortsetjinga. ja!
Blodtåke er GODT skrive. Lett å lesa! Den fanga meg, og eg ville ikkje slutta å lesa.
Prøv du og! Les, min venn!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar